2023-06 Seviscourt Libramont Ardennen Belgie

Voor de 3e keer naar de Belgische Ardennen. Dit keer tegen Luxemburg aan, zodat we ook daar uitstapjes naar kunnen maken. Het plaatsje heet Seviscout en valt onder de gemeente Libramont. Veel leesplezier van ons avontuur.

 

Vrijdag 23 juni

Vandaag de eerste dag van de vakantie. We gaan er weer op uit. Daar moesten we even op wachten, maar nu is het eindelijk zover. De afgelopen nacht niet echt lekker geslapen, gezonde spanning denk ik. Eerst ontbijten, daarna de auto vol laden en dan op reis. We zijn er wat vroeger in de middag, maar dat doen we juist om de buurt een beetje te verkennen, kijken waar de winkels zijn, boodschappen doen en dan naar het vakantieverblijf. Ja ja, jullie hebben het goed, ik had het nog niet eerder gemeld in het “introotje”. Heerlijk, heerlijk vooruitzicht op mooie wandelingen, nog mooiere omgevingen en natuurlijk waar we gaan slapen de komende 14 dagen. We hebben een groot huis uit het jaar 1800 gehuurd dat in 2019 van binnen is gerenoveerd. Het huis heeft een oppervlakte van 200m2 en een tuin van 400 m2. Dat wordt dus smullen.

 

Zaterdag 24 juni

Een hele goed morgen. Even terugkomende op de aankomst van gisteren. We werden “binnengehaald” door de eigenaar, een heel vriendelijke man. Hij ging ons voor in het verblijf om ons alles met trots te laten zien. Er stond een fles wijn als welkom en eigen gemaakt jam in de koeling. Trouwens, er stond van alles, frisdrank, bier enz. De kasten waren goed gevuld en we konden alles gebruiken. We waren blij verrast. Alleen al het binnenkomen, jeetje wat een entree. Een grote hal waar 4 deuren op uit kwamen. Een grote zit/eetkamer met open haard. Aan de andere kant een grote eetkeuken met alles erop en er aan. De badkamer was ook beneden allen het slapen was op de eerste verdieping. We konden kiezen uit 3 slaapkamers, een extra kamer om een boek te lezen of weet ik wat meer. In totaal waren er in het huis 3 toiletten. Wel waren er veel vliegen. Die zijn we aan het elimineren, die zijn niet echt fijn, maar dat komt goed.

Nu is het ontbijten. Henk heeft zich bezig gehouden met een route voor vandaag. Toch altijd fijn te zien dat hij het leuk vind dit uit te zoeken. Ik heb daar absoluut geen gevoel voor. Ik kom terug met een verslag van de wandeling. Henk vult het altijd aan het foto’s en de name van de dorpjes waar we doorheen gingen. Dus tot later.

Zo, we zijn er weer. Ik klim in de pen om verslag te doen voordat de helft vergeten wordt. Rond half elf de schoenen aan gedaan en van hier uit gestart met de wandeling. De temperatuur was al aardig aan het oplopen, daarom was het al snel het bos in. Ik was een beetje hijgerig omdat het al even geleden was dat we kilometers gemaakt hadden, maar het was niet zeuren, maar lopen. Dat ging dan ook steeds beter. De wandeling was vanuit het huis in Seviscort rechtstreeks het bos in. Het was veel stijgen en dalen. Soms was het wat stijl omhoog, maar daarna ook weer stijl naar beneden. Maar joh, wat heerlijk is het in dit bos met het warme weer.

Je zou zeggen bos is bos, nou dat is zeker niet zo. Henk heeft prachtige foto’s gemaakt. Het is jammer dat wij alleen altijd genieten, maar dat de lezers alleen de verhaaltjes lezen. Het is niet anders. Wij vonden de ereste dag fantastisch. Soms veel zon met lopen buiten het bos. De wandeling was 11,5 km. Nu thuis wat drinken, spelletje Triominos en eten (ruikt al lekker). Daarna relaxen en morgen weer een volgend avontuur. Doei doei en tot morgen.

 

Zondag 25 juni

Na een lekkere nachtrust nu aan tafel voor ontbijt. Gisteren hebben we besloten naar Luxemburg te gaan, namelijk het Muhlertal. Dit gebied staat erom bekend met zijn ruige wandelpaden en waterval. Henk is hier eerder geweest en wilde mij dat graag laten zien. Ik ben dan ook heel benieuwd. Ik meld mij weer als we terug zijn.

Daar zijn we weer, er is niets teveel gezegd. Wat een geweldige dag en een stuk gewandeld in het Muhlertal. Wat ik niet vergeet is dat het af en toe klimmen was, veel trappen met grote en hoge tredens. Ik ben niet zo groot dus af en toe was het echt oppassen met die treden. Jeetje mina was soms best spannend. Grote stenen, de ene steen glad, de andere weer niet. In ieder geval waren we een route aan het lopen, maar een kilometervreter is het vandaag niet geworden. Een prachtige omgeving met “watervalletjes”, overhangende rotsen, heel veel mensen die daar waren oud, jong, baby’s, maakt niet uit, alles was vertegenwoordigd. De temperatuur was boven de 30 graden, we probeerden daarom zoveel mogelijk de schaduw op te zoeken, maar je dat lukte vaak wel en vaak niet. Al met al werd het ongeveer 4 km wat we gelopen hadden, voordat we weer bij de auto waren.

De rit werd voort gezet naar het plaatsje Esch sur Sure, een klein dorp dat aan de rivier de Sure ligt. We hadden de auto geparkeerd, maar inmiddels was de temperatuur buiten opgelopen naar 33 graden. We hebben een stukje gelopen, maar niet veel, het was niet uit te houden. We hebben nog even naar de stuwdam gekeken en daarna een terrasje gepakt.

Als het nou niet zo warm was geweest hadden we er misschien een paar kilometer aan vast geplakt, maar dit was ook goed. We zijn wat gaan drinken, daarna naar ons tijdelijk huis. Nogmaals een heerlijke dag die ik niet had willen missen, Nu thuis een spelletje Triominos gedaan. Henk zit even buiten in de ligstoel te dromen. Henk komt zeker met een mooi plan, dus voor nu zeg ik: de avond komt er aan en is het luiteren. Tot morgen.

 

Maandag 26 juni

Vandaag gaan we een niet zon grote wandeling maken. Gisteren had Henk al gekeken in de buurt van ons verblijf. Natuurlijk een mooie route gevonden. Ongeveer 5 km is oke voor vandaag. Nu eerst ontbijten, rugtas inpakken en weg. De temperatuur is aangenamer dan gisteren, dus het wandelen is dan wat makkelijker met de heuvels. Het beginpunt was 10 minuten rijden met de auto bij de kerk. in Remagne. De kerk is meestal het beginpunt van wandelroutes.

Als je zo aan het wandelen bent en goed om je heen kijkt zie je de mooiste dingen voorbij komen. Het uitzicht was meer dan fantastisch, het leek net het Engelse platteland. Glooiend, veel koeien, gras en hier en daar een boerderij. wat ons opvalt, je komt bijna niemand tegen, wat een stilte wat een rust. We bleven af en toe staan om naar de stilte te luisteren. Ogen dicht en je horen de kost geven. Wij noemen dat een “loopertje”, vernoemd naar een kennis van ons.

Zoals altijd worden onze wandelingen langer dan gepland, deze wandeling was dan ook niet anders. Totaal 8 km vandaag. Nu naar huis wat drinken, de gemaakte foto’s bekijken, bedenken wat we moprgen gaan doen en ons daarop weer verheugen. Zoals altijd heeft Henk de mooiste foto’s gemaakt die terug te zien zijn op onze site. We hebben genoten vandaag, tot morgen.

 

Dinsdag 27 juni

Good morning. Als we naar buiten kijken we dat het wolkendek langzaam dikker wordt. Het zal droog blijven volgens weer online, de temperatuur is ook aan het dalen. We besluiten een route te lopen in Saint Hubert. Daar kunnen we vast wel een kaart op de bus doen naar Nederland. Hier zijn het een paar huizen, geen winkeltjes enz. Echt we zitten in de middle of nowere. Dus ja een postbus hebben we niet gezien. Eerst ontbijten, daarna wordt duidelijk wat Henk bedacht heeft. De wandelschoenen laten we achter vandaag. Het worden open sandalen waar we ook lekker op kunnen lopen.

Rond 11.00 uur waren we in het plaatsje Saint Hubert. Eerst naar de VVV wat kennis op doen van de routes hier en in de buurt. Gelukkig konden we een postzegel kopen bij de VVV. Eenmaal op de enveloppe geplakt zagen we dat het een kerstzegel was (kosten 2,80!!!). Even verderop ook een postbus, dus eindelijk kon de kaart op de bus. Nu maar hopen dat hij voor kerst aankomt :).

Halverwege de wandeling kruisten we het beginpunt weer en besloten eerst een terrasje te pakken. We hebben onszelf getrakteerd op warme chocolademelk met een dot slagroom. Heerlijk. We wilden afrekenen maar wat we niet verwachten was dat we contant moesten betalen. We keken elkaar aan en besloten vanaf nu ook contant mee te nemen. Nu ging Henk een bank opzoeken om te pinnen. Ik bleef achter genietend van de chocolademelk met slagroom. Gelukkig was er 1 bank in het plaatsje.

Nadat we betaald hadden ging de wandeling verder, ook hier waren er stevige stijg en daal momenten. Was soms bijkomen en als je dan bewoners van dit dorpje zag lopen die totaal geen moeite hadden met het stijle gedoe voelde ik mij een oud w….. Zij zijn gewend, ik niet ha ha. We bezochten een basiliek, de basiliek Saint Hubert. Ik vond het een indrukwekkend gezicht. Behoorlijk groot en binnen kon je ook de kelder (of hoe ze dat ook noemen) bekijken. De vraag wat nou het verschil tussen een basiliek en een kerk was. Het antwoord hebben we opgezocht. De paus maakte uit (en misschien nog wel) welke kerk een kerk was en wat een basiliek werd. In de basiliek stond een beeld van de paus. Ik weet alleen niet welke paus, maar hij stond er wel en bij de ingang dus je kon hem niet missen.

Na de wandeling volbracht te hebben zijn we naar de supermarkt gegaan voor wat boodschappen. Naar huis gegaan, een spelletje Triominos gedaan en lekker drankje. Nu gaan we eten en zien we wel wat we morgen op het programma hebben. Tot dan.

 

Woensdag 28 juni

Ja, ja, alweer woensdag. We zien dat de bewolking nog steeds aanwezig is, de regen komt steeds dichterbij. De temperatuur is goed. We besluiten om toch naar buiten te gaan. Eerst verwend Henk mij en voor hem natuurlijk ook op een heerlijk ontbijt. Buikje vol dus tijd om naar buiten te gaan. Eindpunt en beginpunt wandelen is 3 minuten hier vandaan, dus ik ben benieuwd wat Henk bedacht heeft. Tot straks.

Het was een leuke wandeling. Het was in het bos “Chemin Blanc”. De eerste 1,5 kilometer konden we de route niet vinden. Dat maakt natuurlijk niet uit. Ook zonder maken we altijd mooie wandelingen. In ieder geval na die 1,5 km zagen we ineens bordjes met verschillende routes. We wisten dat kleur rood iets van 8 km was, dus gingen we die volgen. Onderweg leuke borden met strips zoals Kuifje, Suske en Wiske en Guus enz. Dat was leuk om te volgen, maar wat we verder nog tegen kwamen was een kast met stripboeken, midden in het bos. We konden zelfs nog zitten als we dat wilden. Waarschijnlijk om een stripboekje te leze of zo. Alles was in het Frans, dus geen zit/leesmomentje maar de route vervolgen.

Uiteindelijk kwamen we weer bij de auto terecht. Het bleek dat we 9,5 km hadden gelopen. Het was niet zo warm als de dagen ervoor, dus al met al een prima dag geweest. We gaan nu wat drinken, lezen, spelletje doen, snacken ha ha. Daarna etenstijd en relaxen heerlijk heerlijk. Doe doei.

 

Donderdag 29 juni

Ik val in herhalingen, maar dat is totaal niet erg. We hadden weer een heerlijk ontbijt en elke keer komt weer de vraag naar boven: waarom smaakt een ontbijtje als je op vakantie bent altijd zoveel lekkerder als een ontbijje thuis. We zeggen er van alles over en toch komen we er niet echt uit. Mooi is dat he. Ondertussen zijn we onze schoenen alweer aan het aantrekken voor het volgende uitje. We blijven nu echt in de buurt, dat betekent een wandelrondje om het huis. Zo gezegd zo gedaan. Elk wandelingetje is een klein feestje. We wandelen nou eenmaal graag en de nee wandeling is de andere niet. Dit was zo’n wandeling.

We liepen door de woonwijk, nou ja, een paar huizen maar. Ondertussen liepen we iets omhoog, onderweg konden we een stukje bos meepikken. Uiteindelijk liepen we toch 75 meter omhoog. Iets meer dan een vals plat, maar het was goed te doen. Op een bepaald moment moesten we een keuze maken, doorlopen en kijken waar we zouden uitkomen of weer langs dezelfde weg terug. Dat laatste hebben we gekozen omdat doorgaan te onzeker was over de afstand in combinatie met het komende regenweer.

Eenmaal thuis aangekomen bleek het de juiste keuze. Het spetterde een beetje (niet veel hoor). Binnen eerst een stukje gelezen, wat gedronken en een spelletje gedaan. Vanavond is eer voor ons dus tot de volgende dag. Toedeloe.

 

Vrijdag 30 juni

Vandaag hebben we besloten niet een route te lopen, maar naar een gehuchtje te gaan en wat spatzieren. De temperatuur is oke dus we gaan het zien. Bij de VVV van Bastenaken (Bastogne) een stadswandeling gehaald van 3,5 km. In het begin snapte ik er niet veel van, want het ging om een route met oude gebouwen dachten we. Langs de route stonden borden met foto’s en tekst. Het druppelde langzaam binnen dat het daar om ging. Het waren oude foto’s met hun franse verhaal en het was de bedoeling om goed om je heen te kijken en zien wat er nu stond aan gebouwen.

Uiteindelijk hebben we toch weer meer gelopen als dat de route groot en lang was. Ruim 6 km.  Een drankje kon er wel in en daarna was het richting lidl voor boodschappen voor aankomende week. Thuis gekomen, spelletje triominos gedaan op het terras. Daarna luieren. Morgen zijn we er weer. Waarschijnlijk moeten we dan de dag binnen doorbrengen vanwege het weer. Ook zeker geen probleem. Dus tot moergen anders tot de dag erna. Tot dan.

 

Zaterdag 1 juli

Na een prachtige week met mooi weer moeten we vandaag afhaken en ons binnen vermaken. Het regent al een tijdje. De temperatuur is gedaald ook hier in het huis, de kachels zijn natuurlijk uit, dus hopen we toch op een betere warmte als de dag wat vordert. Wie weet wordt het toch nog droog. We gaan lekker wat dingetjes voor onszelf doen en vanmiddag een spelletje Triominos. Het huis is binnen best fris als het buiten koud is. De muren zijn ongeveer een halve meter dik van de stenen die je ook aan de buitenkant ziet. Dus geen isolatie.

Vanmiddag kwam de eigenaar om de ketel op winterstand te zetten. Het zijn hele aardige mensen, maar dat ze zelfs aan de kachel denken? Mooi om mee te maken. Henk had inmiddels al de houtkachel aan gedaan, dus echt koud was het niet meer. We waren blij verrast in ieder geval. Het werd een momentje droog dus besloten we een frisse neus om het huis te maken. Zo gezegd zo gedaan. Daarna gegeten, tv gekeken met een drankje. Al met al ondanks het binnen blijven, een mooie dag geweest. Tot morgen.

 

Zondag 2 juli

Gisteren was ik nog vergeten te zeggen dat de eigenaar niet alleen de ketel (verwarming) had aangezet, maar hij nam ook een nieuwe kaart mee met wandelingen hier in de buurt. Echt die mensen zijn zo aardig, dat hebben we nog niet eerder mee gemaakt. Henk heeft de kaart bestudeerd en een route van 8,5 km gekozen. Eerst ontbijten/tas inpakken en op weg.

Het is een mooie route geworden, weer met stijgen en dalen, stuk bos, dan weer langs huizen. Wat ons steeds weer opvalt is dat het overal super stil is. Geen mens te bekennen ook niet gewoon rondom het huis. Dit even wat ons opvalt. Net dat we dachten het is stil komen we langs een verzamelplaats van Nordic walkers. Er was een route voor die wandelaars uitgezet met onderweg een stempelpunt of zo en je kon er even rusten. Wij hebben dat niet gedaan en volgden onze eigen route. Toen we weer terug waren bij de auto bleek toch dat we 10,5 km hadden gewandeld. Weer niet verkeerd vonden we zelf. Nu lekker aan een drankje thuis. Henk in de keuken met het eten bezig. Ik bij de tv naar de Formule 1 race aan het kijken. Heerlijk heerlijk weer deze dag samen. Tot morgen.

 

Maandag 3 juli

Een heel goede morgen. We zijn alweer vroeg uit de veren. Niet alleen vanwege volgens ons weer een mooie wandelroute, maar ook om de dekbedden op te frissen. Er staat een wasmachine die 10kg aan kan, dus ja deze kans moet je pakken. Het zijn onze eigen dekbedden en die tijd voor de was pakken we mee, daarna al wordt het iets laten om weg te gaan. Nu knort mijn maag dus tijd om die te vullen. Het dekbed is gewassen en hangt nu buiten. Het gaat niet regenen hebben we gelezen, maar toch zetten we het wasrek met het dekbed binnen voor alle zekerheid.

We zijn terug van de wandeling. Jeetje jeetje wat was die een mooie wandeling. Het was in het plaatsje Lavacherie. Henk zei onderweg dat dit de mooiste route was, later heb ik mij daarbij aangesloten. Inderdaad de mooiste. Het was in het begin best stijl klimmen, binnen een half uur zaten we al op 130 meter. Eenmaal boven kwamen we een kapelletje tegen met een verhaal: in de 17e eeuw zocht een vrouw hulp in het dorp Lavacherie. Zij kwam bij een woning waar een meneer woonde en die vermelde haar dat hij niet wilde helpen. Uiteindelijk vond zij geen onderdak. Ze is de bergen in gegaan en heeft een soort inkeping in de bergen gevonden waar ze kon slapen. Water vanuit de bergen kwam daar ook langs. Op een moment was die meneer uit het dorp blind geworden en kreeg wroeging dat hij haar niet heeft geholpen. Hij is zo goed en kwaad als het ging haar gaan opzoeken in de bergen en heeft haar gevonden. Dat meisje/mevrouw bleek gaven te bezitten en heeft de man van zijn blindheid af geholpen, Vanaf die tijd is dit een bedevaartsplaats geworden. Het water vanuit de bergen doet daar wonderen (wordt er verteld). Wij hebben ons gezicht daarmee gewassen maar tot op heden nog niets gevoeld of meegemaakt. Tot morgen.

 

Dinsdag 4 juli 

Vandaag geen wandeling of route lopen. Nee, we gaan naar Stad Luxemburg. Daar ben ik nog niet eerder geweest. Dat komt mooi uit, want Henk wil met graag de kazematten laten zien. Ik heb geen idee wat dat is en ben heel nieuwsgierig naar dat alles. Eerst ontbijten dan de tas inpakken en gaan.  

Zijn we toch de hele dag in Luxemburg geweest. Dat had ik niet verwacht, maar had er niets van willen missen. Ten eerste hebben we meer mensen gezien dan de hele vakantie. Meer winkels, leuke straatjes en prachtige gebouwen. Een kathedraal, heel indrukwekkend en een stilte toen we binnen rondkeken. Ondanks de vele mensen kon je een speld horen vallen. We zijn in de catacombe van de kathedraal geweest waar een sagrofaag stond met beide kanten kaarsen en de omgeving werd met 2 leeuwen beschermd. 

In de stad op een plein een standbeeld waar veel mensen stonden te kijken. Wij ook dus. We zijn er omheen gelopen en bleven kijken. Ineens zagen we de man knipperen met zijn ogen. Was het iemand die daar al uren stil stond. Zo mooi gedaan. Moet je je voorstellen dat daar iemand al uren echt al uren stil staat en alleen toevallig omdat hij knipperde wist je dat het iemand echt was, fantastisch gedaan. 

En ja, de kazematten. Ik wist niet wat het was, het was zo indrukwekkend. Het zijn grotten waar vroeger militairen de stad Luxemburg moesten beschermen tegen een vijand die de vestingstad in wilde. Wij zijn in de grotten geweest. Een deel ervan, omdat deze kazematten wel 30 km lang zijn. Schietgaten die nu dicht gemaakt zijn, delen waar we konden staan om naar buiten te kijken, te veel om op te noemen. Je moet er geweest zijn om te proberen te beseffen wat daar gebeurd is vroeger. Het gevoel dat je overvalt en ga zo maar door. Ik was onder de indruk en heel blij dat Henk mij dit heeft laten zien. 

Uiteindelijk gingen we weer richting auto en bleek dat ondanks we geen wandeling zouden maken we toch ruim 10 km hebben gelopen in Luxemburg. Nu wat eten/tv kijken en relaxen. Tot morgen. 

 

Woensdag 5 juli 

Het heeft heel veel geregend vannacht. Op dit moment waait het behoorlijk en we besluiten naar Libramont te rijden om wat winkels te bekijken. Vandaag dus geen wandel verhaal. Morgen de laatste dag dat we her zijn. Het wordt vandaag alvast een deel inpakken, proberen wel donderdag nog een wandeling te maken, maar dan zit het er echt weer op en gaan we ons alvast verheugen op de volgende vakantie. In ieder geval is volgend jaar zomer al geboekt, namelijk in de Franse Alpen voor 3 weken. Nu lekker voor de rest van de dag luieren, krantje lezen enz. Tot morgen. 

 

Donderdag 6 juli/Vrijdag 7 juli 

Vandaag gaan we een wandeling doen, waarschijnlijk weer in een gehucht waar weinig mensen wonen. In de wandelingen die we gedaan hebben, in de tijd dat we hier zijn, hebben we maar weinig andere wandelaars gezien. Met andere woorden, het was super rustig/stil op onze wandelingen. Wel vogeltjes gehoord (met behulp van de zogenaamde “lopertjes”) en soms liepen we door een bos en hoorden we helemaal niets, zo stil kan het dan zijn. 

We zijn gaan wandelen in het natuurgebied waar het plaatsje Saint Ode zich bevindt. Deze routen was voor 75% plattenland en 25% bos. En goede afwisseling. In totaal hebben we vandaag 10,1 km gelopen. 

Terugkijken op deze vakantie hebben we het fantastisch gehad en zoals altijd is de tijd omgevlogen. De eigenaars waren heel aardig. Bij het weggaan kregen we een potje eigengemaakt jam en zwaaiden ze ons uit. We hebben in totaal 103 km gelopen, die kunnen we dus mooi bijschrijven. Nu is het weer thuis uitpakken/wassen en gaan eten bij de Italiaan als afsluiting. Of er niets is gebeurd. We kijken alweer uit naar onze komende vakantie. Gegroet en tot horens. 

 

Henk en Ans