2024-12 B&B De vrijheid en de ruimte Steenbergen

Dit jaar voor de 2e keer naar B&B “De Vrijheid en de Ruimte” in Steenbergen. Het was ons de vorige keer zo goed bevallen dat we dit keer wederom 6 nachtjes zijn gegaan. En …… wij denken volgend jaar ook te gaan, wordt dit dan de eerste B&B waar we regelmatig terug gaan keren?

Dag 1

De eigenaren Jeanne en Ton zijn zulke lieve mensen, we konden er dit jaar in de ochtend er in. Daar waren wij heel blij mee. Via de Aldi in Steenbergen inkopen gedaan en daarna naar ons huisje, we kwamen 11.30 aan. Omdat de hele B&B in Afrikaanse stijl is ingericht, hebben we als verrassing iets meegenomen voor Jeanne, uiteraard in Afrikaanse stijl. En …. er stonden 2 gebakjes en wat lekkers op ons te wachten, lief toch? Na ons gesetteld te zijn, hebben we de 3 kringlopen in Steenbergen bezocht. Niets gescoord!

Dag 2

We zijn naar Antwerpen gegaan, de kerstmarkt. We zijn eer 4 uurtjes geweest en hebben heerlijk ergens een bakkie koffie gedronken en wat gegeten bij Mac Donalds. Het was een bedompte dag, veel grijs en soms wat motregen. De kerstmarkt viel ons wat tegen. De stalletjes, bijv een gluhwein voor 6 euro, een broodje braadworst 10 euro, waren behoorlijk aan de prijs.

Als we ergens zijn, willen we graag de plaatselijke kerk in. Het was ongelofelijk, maar er werd 10 euro pp voor gevraagd. Mmmm, ik geef liever een vrije gift aan de kerk, dan dat er een verplichte entree wordt gevraagd.

Dag 3

We wilden een route lopen in de Dintelse Gorzen en hebben een leuke gevonden in onze app Alltrails die startte bij de parkeerplaats van Beneden Sas. Daar aangekomen was de sluis om van Beneden Sas de Dintelse Gorzen in te lopen open, we konden er dus niet overheen. Helaas, toen hebben we een alternatief gevonden. Lopen in de weilanden van het Halsters Laag vlakbij Halsteren. Deze omgeving werd vroeger gebruikt om turf te stoken, nu in het beheer van Staatsbosbeheer. Via de Dassenplas, waar veel dassen leven, gingen we terug naar de auto. En prachtige dag.

Dag 4

Deze dag niet met de auto op stap, maar wandelen vanuit de B&B. We hebben een ommetje Steenbergen uitgekozen. Leuk via de oude vestingswal (wat niet meer op een vesting lijkt, maar wel de vorm) richting de Aldi. Een boodschapje gedaan en richting B&B.

Dag 5

Vandaag staat een stadswandeling in Bergen op Zoom op de planning. De ANWB heeft deze voor ons kant en klaar gezet in de app ANWB Onderweg. Wij wisten niet dat Bergen op Zoom een vestingstad was en wat een historische binnenstad zeg. Het bewaren van het cultureel erfgoed heeft de stad goed gedaan. Een mooi stadhuis en met name Het Markiezenhof is mooi.
Stadhuis: “Mille periculis supersum” staat op de voorgevel, ofwel: duizend gevaren kom ik te boven. Dat is meer dan terecht, want het welvarende Bergen op Zoom heeft vele aanvallen en belegeringen moeten doorstaan. Het stadhuis is in 1397 gebouwd. Het Ravelijn op de Zoom is het laatste restant van de vestingwerken, die omstreeks 1700 zijn aangelegd. De gevangenpoort is gebouwd in 1335. Het is de enige poort die van de middeleeuwse ommuring bewaard is gebleven. Tot 1932 is deze gebruikt als gevangenis, de muren zijn 2,15 meter dik. Hierna zijn we nog 2 kringloopwinkels gaan bezoeken in Halseteren.

 

Dag 6

Vandaag hebben we een rondleiding gepland op het GGZ terrein Vrederust in Halsteren. Nu denk je rondleiding op een GGZ terrein? Hierbij in het kort het interessante verhaal.

Oorspronkelijk lagen hier twee particuliere landgoederen, Buitenlust genaamd, en nog een paar andere aangrenzende terreinen met een gezamenlijke oppervlakte van 109 ha. die in 1906 werden aangekocht door de Vereeniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen in Zeeland opgericht in 1904. Het betrof dus een in Zeeland gevestigde stichting van protestanten huize. Deze wenste een bosrijke plaats voor een inrichting, waar schoon drinkwater voorhanden was. Door de opvattingen van die tijd, voor het behandelen van geesteszieken werd een bosrijke omgeving als heilzaam gezien, voor de normen van die tijd voldeed er geen grond in Zeeland. Aldus kwam men op een plaats buiten de eigen provincie terecht, goed bereikbaar uit alle hoeken van de provincie, het was maar 30 minuten lopen van het spoorwegstation (in die tijd niet ver).

De naam Vrederust was oorspronkelijk de naam van een buiten op Walcheren wat men had willen aankopen, maar niet voldeed aan de eisen. Op 5 mei 1909 werd Vrederust officieel geopend en op 7 mei 1909 arriveerden de eerste patiënten. Eind 1909 waren er 187 patiënten ingeschreven. In 1926 waren er 6 paviljoens voor mannelijke patiënten, aan de linkerkant van de Hoofdlaan en 6 paviljoens voor vrouwen, aan de rechterkant van de Hoofdlaan. De paviljoens werden met nummers aangeduid, paviljoen 1,3,5,7,9 en 11 voor de mannen en de paviljoens 2,4,6,8,10 en 12 voor de vrouwen. Al deze paviljoens zijn nu afgebroken behalve paviljoen 1, nu de Schorre genoemd. Dit paviljoen was samen met pav. 2 in 1931 uitgebreid met ieder een vleugel, ontworpen door Berend Boeyinga, in Amsterdamse Schoolstijl. In 1931 is ook het Hoofdgebouw gebouwd, ook ontworpen door Boeyinga. Dit gebouw is nog steeds in gebruik.

Therapeutisch werk was te vinden in de boomgaard, de bloemkwekerij en de moestuin. Een van de patiënten was kunstenaar Reinier Kennedy, hij woonde hier van 1928 tot aan zijn dood op 23 maart 1960. Van hem zijn vele tekeningen met als onderwerp het leven op Vredelust, bewaard gebleven. In 1923 werd er een protestantse kerk op het terrein gebouwd, zaalkerkje met een vierkante toren. Architect was F.G.C. Rothuizen. ong. in 1970 werd de kerk verbouwd en wit geschilderd en kreeg toen de naam “De Ark”.

In 1908 werd een watertoren gebouwd, onder architectuur van E. Knevel. Deze toren was nodig om het terrein drinkwater te voorzien. De toren was 31 meter hoog. In 1994 werd ze afgebroken.

Aldus ontstond te midden van het Brabantse land een protestantse, Zeeuwse, enclave.

Van juni 1940 tot en met oktober 1944 was het in gebruik als Marine lazaret van de Duitsers, elke keer wilden de Duitsers meer gebouwen, uiteindelijk hadden zij 9 van de 12 paviljoens gevorderd en enige villa’s aan de hoofdlaan, centrale keuken en wasserij werden gezamenlijk gebruikt, maar er was Duits en Nederlands personeel wat werkte voor de eigen mensen. De patiënten van Vrederust waren voor een klein deel met personeel naar andere inrichtingen gebracht.

Later, toen het moeilijker werd om Zeeuwse werknemers te vinden, kwamen er steeds meer West-Brabanders te werken. In de jaren 70 van de 20e eeuw werd Vrederust meer en meer geïntegreerd in de omgeving waarin het lag. Er kwam meer aandacht voor ambulante verzorging waardoor het aantal permanente cliënten afnam. Uiteindelijk werd het ziekenhuis onderdeel van GGZ West-Noord-Brabant.

In 1987 werd een deel van het terrein aangekocht door de Stichting Brabants Landschap. Dit deel ging weer- net als voorheen- Buitenlust heten.

Het terrein van de instelling Vrederust werd in 1997 gerenoveerd. Het werd toegankelijk voor buitenstaanders en er kwam een kunst- en beeldenroute.

In 2009 en 2011 werden een aantal nieuwe gebouwen in gebruik genomen. In 2009 een zorgcentrum en in 2011 gebouw ‘de Schelde’, waarin 10 afdelingen zijn gevestigd die voorheen in andere, veelal verouderde, gebouwen op het landgoed waren gevestigd.

 

Ans en Henk