2020-02 Slenaken en Valkenburg
Van 8 tot en met 10 februari hebben wij besloten het Zuid Limburgse landschap te gaan verkennen. Wij hebben in deze korte periode veel meegemaakt: de schitterende landschappen, maar ook zware stormen, waardoor onze wandeltochten van een niet makkelijke en tot soms bizarre avonturen leidden. Wij hebben veel historie gezien en beleefd. Wil je meer weten, lees ons verhaal hieronder.
Zaterdagochtend 8 februari
Op ons gemak richting Slenaken. Het weer werkte al direct mee en het was dus heerlijk beginnen aan het weekend. Omdat we pas in de middag verwacht werden in ons hotel hadden we afgesproken eerst naar Valkenburg te rijden. Frank had gezegd: “als je die kant op gaat is het heel leuk met het treintje in de grotten mee te gaan”. Ik had er niet eerder van gehoord, dus was ik heel benieuwd wat dat zou brengen. Er stonden al wat mensen te wachten bij de grot die dezelfde gedachten hadden.
Het duurde niet eens zo lang voordat we konden instappen. Als eerste werd er op ons hart gedrukt “alle ledematen binnen boord te houden”, omdat de gangen vrij smal waren. Het was een bijzonder iets om dit te doen en te horen van de machinist (zoals hij zich noemde) wat er allemaal gebeurd was in de oorlog, bv het schuilen van mensen in de grotten in die jaren en dat niet voor even maar voor jaren.
Als je dan om je heen kijkt en je ziet daar nog allerlei dingen van die tijd, word je vanzelf stil. Muurschilderingen, namen van mensen die daar geschuild hadden. Van alles komt voorbij. Later zijn er studenten geweest die beelden uitgehakt hebben. Zo mooi om te zien. Je moet zeker eens een kijkje nemen als je in de buurt bent.
Wij zijn daarna de winkelstraatjes in geweest en hebben wat gedronken. We hadden nog geen zin om naar het hotel te gaan, dus hebben we gebeld dat we wat later kwamen. Omdat we allebei toch wel last hebben van hoogtevrees, besloten we de kabelbaan in te gaan naar een hoger gelegen restaurantje om daar wat te drinken. Het was wel eng om naar beneden te kijken, dus maar recht vooruit kijken dan en dat ging prima. Boven hadden we een prachtig uitzicht en heeft Henk de nodige foto’s gemaakt. Werkelijk prachtig de omgeving. We moesten natuurlijk de echte vlaai eten met een overheerlijke koffie en dat hebben we dan ook gedaan. De terugrit met de kabelbaan was toch wel prettiger, je ervaart het heel anders als naar boven. Het was inmiddels toch ook wel tijd om naar het hotel te gaan, dus naar de auto en hop naar Slenaken.
In het hotel aangekomen was het even slikken. Ik dacht waar zijn we nu in beland! Petieterig, bediening in spijkerbroek en we moesten een smalle trap op met de koffers. Ik had echt m’n bedenkingen. Toen was het moment daar de deur te openen van de kamer. Ogen dicht en naar binnen. Ogen open en ….. het was een prima mooie grote kamer, éénvoudig maar echt oké. Het mooist was natuurlijk het zitje. Heerlijke onderuit stoelen, tafeltje en tv, heerlijk.
We hadden echt zo iets van “jeetje zo simpel beneden, maar wat een leuke maker”, echt TOP. Het was bijna etenstijd dus omkleden en kijken wat ons te wachten stond. Beneden aangekomen kregen we een mooie plaats toegewezen om te genieten van het diner. We hebben ons tegoed gedaan aan een “hele” grote schnitzel+groenten+patat enz. Veel te veel en de helft van het vlees laten staan, maar we vonden het steeds gezelliger worden. De bediening, net als eerder in spijkerbroek enz, heel gewoon allemaal. Op een bepaald moment zag ik de manager, eigenaar, geld tellen achter een tafeltje bij het raam, de zogenaamde receptie, geweldig om te zien. Ik wist niet wat ik zag, dat had ik nog nooit gezien dat men de dagopbrengst zat te tellen. Uiteindelijk maar weer naar boven naar de kamer en daar een tv-tje gepakt. Pootjes omhoog en genieten. De eerste dag zat er alweer op en het was genieten, op weg naar morgen.
Zondag 9 februari
Wat hebben we vandaag op de planning staan, naar het museum in Vaals en de zwarte madonna. Dat bleek alles met het museum te maken te hebben. We besloten eerst een fikse wandeling te maken in de heuvels van Vaals. Het had behoorlijk gewaaid de afgelopen nacht (en nog), dus de lanen in en de paden op (moet andersom ha ha) en kijken wat en hoelang we de rit gaan maken. Het wordt te lang de wandeltocht te beschrijven, maar dit kan ik zeggen, het was glibberen, glijden, harde wind, maar zo ontzettend leuk. Uiteindelijk toch een behoorlijke afstand gelopen: 11 km, een schouderklopje voor ons zelf, top dag. Op naar het museum. Wat ik vergeet te melden, we hadden hellingen van 12% gemaakt en dat moest natuurlijk ook weer naar beneden. Ja ja, top hoor al zeg ik het zelf. Wat een rit was dit, geweldig. We besloten eerst naar de Zwarte Madonna te gaan om wat te drinken, omdat we later op de dag daar gingen dineren. Het wordt wel weer een ervaring hoor in de Zwarte Madonna. Ik zei het al eerder, het had alles met de beelden te maken die we later in het museum konden bewonderen. Oude kerkstoeltjes, een biechtruimte, heel veel schilderijen met kerkelijke afbeeldingen. Ik wilde nog gaan biechten, maar ja er viel weinig te biechten, dus we hebben het maar bij een foto gelaten.
Ook leuk ha ha. Na een heerlijk moment van “bezinning” en koffie werd het tijd naar het museum te gaan. Het was direct lachen toen we binnen kwamen. Blonde Dolly zat achter een bureautje en begon te babbelen en was vervolgens niet meer stil te krijgen. Misschien waren we wel de enige museumgangers die dag.
Toen we het museum binnen gingen, was de eerste indruk van bewondering. Bewondering over het grote aantal beelden dat daar stond. Links en rechts van het gangpad alleen maar beelden, beelden en nog eens beelden. We werden dan ook volop bekeken. Als ik terughaal hoelang het gangpad was, misschien 50 meter? Het bleek dan ook het hele museum te zijn. Verder was er niets, eigenlijk was dat wel lachen. We hadden er natuurlijk veel meer van verwacht, maar de achtergrond waarom men dit een museum noemde vond ik wel wat hebben. Deze beelden konden daar staan, omdat er een meneer was die die beelden wilde redden uit kerken die gesloopt (heel oneerbiedig) werden. Dat werden er zoveel dat hij ze niet meer kon opslaan. Nu staan ze dan in dit gebouw en door entree te vragen kunnen de beelden behouden blijven. Wij vonden het TOP.
Aangezien we zo door het museum “gevlogen” waren hadden we tijd over voordat we gingen eten in de Madonna. Het waarde nog stevig en omdat we in het donker naar het hotel zouden rijden, besloten we niet te blijven eten, maar terug te gaan het naar het hotel. Onderweg werden we teruggestuurd vanwege een wegafsluiting door een omgevallen boom. We zeiden tegen elkaar dat het wel link had kunnen worden als we dit in het donker zouden hebben gereden. Dus een goede beslissing niet te blijven eten in de Zwarte Madonna maar lekker terug nu het nog licht was.
In het hotel aangekomen besloten we een klein hapje te eten met wat drinken, daarna hadden we wel verdiend wat te relaxen bij de tv enz. Zo gezegd zo gedaan. Een dag die ook alweer voorbij was maar o zo genoten, niet alleen van de omgeving die zo prachtig was, maar ook van de wandeling die soms op een overlevingsrit leek door al die modder, wind, hellingen, dalen enz. Fantastisch en toch ook het bijzondere van dit museum, de Zwarte Madonna en nog veel meer. Morgen al weer de laatste dag, zo snel gaat dat!.
Maandag 10 februari
Vandaag kamer opruimen, koffer inpakken, maar eerst ontbijten. We hebben toch weer zin in een wandeling dus vragen we de auto mag blijven staan. Na het ontbijt wandelschoenen aan en hop daar gaan we weer. We zijn net terug van een wandeling van 6 km en nog wat. Als ik ga vertellen wat we vandaag hebben meegemaakt ben ik voorlopig nog niet klaar. Wat een avontuur zeg! Nou oke dan een kleine inkijk van deze dag. Zoals gezegd op pad. Henk is een geweldige navigator. Ik zou al 100 keer verdwaald zijn, maar nu natuurlijk niet.
nog een keer doorgenomen en vonden dat we de 2 Belgen aardig tuk hadden. Al met al een fantastische wandeling.
Bij het hotel aangekomen hebben we andere schoenen aangedaan , want ze zagen er niet meer uit. Binnen nog wat gedronken en ja toen zat het weekend er echt op en gingen we richting huis. Het weekend stopte nog niet toen we weer terug kwamen in Almere, maar sloten het af met een heerlijk etentje. Mensen we hebben genoten voor ons gaat de volgende planning en avontuur alweer vorm krijgen.
Tot de volgende keer, Ans en Henk.
